51 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ, ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΙΜΑΜΕ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Μισόν αιώνα έχει συμπληρώσει η εξέγερση του Νοέμβρη 1973. Μισόν αιώνα  ζωής και όχι επετείων, γιατί το Πολυτεχνείο ζει. Γιατί από τη σύστασή του δεν είχε σπέρμα θανάτου, αφού ήταν εξέγερση νέων, εξέγερση καταδικασμένη, θα λέγαμε, να είναι πάντα νέα ενάντια στην τυραννία και τα γηρατειά των εκάστοτε συμβιβασμών. Εξέγερση- μήνυμα που περνά από γενιά σε γενιά, που ενοχλεί όσους μάταια πασχίζουν 50 χρόνια τώρα να υποβιβάσουν παντοιοτρόπως τη σημασία του. Από την προσπάθεια  να το φέρει καθένας στα μέτρα του και να δικαιώσει τις τρέχουσες πολιτικές του, όπως συμβαίνει με όλες τις ιστορικές επετείους, μέχρι την   παραπληροφόρηση της λεγόμενης «ιστορίας διαδικτύου»  και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης από πλαστογράφους της Ιστορίας, που φτάνουν να αρνούνται το Πολυτεχνείο και τους νεκρούς του, μιλώντας ανερυθρίαστα για «μύθο» ή ακόμη και να εκθειάζουν τη χούντα, πατώντας πάνω στην άγνοια.

Ας επιχειρήσουμε με τη σημερινή εκδήλωση να διασώσουμε την ιστορική μνήμη, να διασώσουμε, εντέλει, την αλήθεια !

Ας δούμε, λοιπόν, πώς φτάσαμε στην εξέγερση του Νοέμβρη, τα γεγονότα, τις διασυνδέσεις  και τις προεκτάσεις τους…