grafTEE 2 epalTeliko

25 Μαρτίου 2012-13

Image00002Μια όμορφη και συγκινητική εκδήλωση πραγματοποίησαν οι μαθητές του 1ου Εσπερινού ΕΠΑΛ Περιστερίου στο αμφιθέατρο του σχολείου τους για την Εθνική Επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821, ενώ η συμμετοχή των χορευτικών τμημάτων του Πολιτιστικού Συλλόγου "Πολύμνια" γέμισαν εθνική υπερηφάνεια το πλήθος των παρευρισκομένων που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του σχολείου και του ευγενέστατου Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου που πρωτοπορεί στα Πολιτιστικά δρώμενα της πόλης και όχι μόνο.Η εκδήλωση ξεκίνησε με τον χαιρετισμό του Διευθυντή του σχολείου κ. Γιάννη Τραβασάρου προς τους μαθητές και προσκεκλημένους. Μετά αναφέρθηκε στον απελευθερωτικό και σκληρό αγώνα του ΄21, ο οποίος, όπως τόνισε, δεν υπήρξε μόνο το μέγα γεγονός που γέννησε το νέο ελληνικό κράτος που έδωσε πάλι πολιτειακή απόσταση στο ελληνικό έθνος μετά απο δουλεία αιώνων...

"Η γενιά του 21 ρίχτηκε σύσσωμη στον μεγάλο αγώνα" είπε σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Διευθυντής του σχολείου,  "καθοδηγημένη οργανωτικά και επαναστατικά από τη Φιλική Εταιρεία και σφυριλατημένη από την κλεφτουριά..." Στη συνέχεια της ομιλίας του ο κ. Διευθυντής ανέπτυξε την σημασία της επανάστασης η οποία ξεπέρασε τα όρια της Ελλάδας και πήρε διεθνή χαρακτήρα.

"Σήμερα η πατρίδα μας βρίσκεται και πάλι υποδουλωμένη" είπε στο τέλος της ομιλίας του ο κ. Τραβασάρος, "όχι από τους Τούρκους αλλά στους σύγχρονους δυνάστες της, σʼ αυτούς που ίδρυσαν την πολλά υποσχόμενη Ευρωπαϊκή Ένωση και στους φίλους και συμμάχους της πέραν του Ατλαντικού..."

Στη συνέχεια χαιρέτησε ο πρόεδρος του 15μελούς κ. Γιάννης Μπόλας, ο οποίος με θαυμασμό και αγάπη αναφέρθηκε στο έργο των καθηγητών του σχολείου που φοιτά και διαπρέπει πρώτα σαν πολίτης και μετά σαν μαθητγής. Ακολούθησαν χαιρετισμοί από εκπροσώπους της Δημοτικής Αρχής και αμέσως μετά οι παρευρισκόμενοι παρακολούθησαν ένα βίντεο με φωτογραφίες από τον ξεσηκωμό των νησιωτών και της ηρωϊκής συμμετοχής του ναυτικού στην επανάσταση και στη συνέχεια είχαν την χαρά να παρακολουθήσουν τα χορευτικά τμήματα του Πολιτιστικού Συλλόγου "Πολύμνια" που χόρεψαν παραδοσιακούς χορούς από κάθε σημείο του τόπου μας και τα οποία χειροκροτήθηκαν ζεστά και με ενθουσιασμό. Εμφάνιση που αποτέλεσε κορύφωση της εκδήλωσης. Με φανερή συγκίνηση η ακούραστη πρόεδρος του Συλλόγου "Πολύμνια" κ. Τζένη Πήττα δεχόταν τα θερμά συγχαρητήρια του κοινού.

Ιδιαίτερη στιγμή για όλους ήταν όταν οι μικροί χορευτές του Συλλόγου εμφανίστηκαν στη σκηνή με ύφος αγέρωχο, βήμα λεβέντικο και αυτοπεποίθηση που σκλάβωσε το κοινό... Ήταν πραγματικά "παιδιά της Πολύμνιας"...

Μεγάλοι και μικροί χορευτές χόρεψαν με την ψυχή τους και παρέσυραν το κοινό σε ξέφρενο χειροκρότημα! Χόρεψαν έτσι όπως αρμόζει στις γενιές που δεν έμαθαν να σκύβουν το κεφάλι, "γιατί η Ελλάδα για λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά....". 

Τα παραπάνω τα έγραψε η εβομαδιαία εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ.

 

Διαβάστε Περισσότερα

Εκτύπωση Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο

17 Νοέμβρη 2012-13

 Image00004
17 Νοεμβρη 1973 : 39 χρόνια μετά...


Η αφήγηγση των γεγονότων είναι απλή. Η 3ήμερη κατάληψη του Πολυτεχνείου από τους φοιτητές το Νοέμβρη του 1973 αναδείχθηκε σε κορυφαία εκδήλωση της αντιδικτατορικής πάλης ενάντια στην στρατιωτική χούντα, που με πραξικόπημα και τη στήριξη των ΗΠΑ , του παλατιού και μέρους του πολιτικού κόσμου κατέλαβε την εξουσία στις 21/04/1967.


Γεννήματα του ανώμαλου μετεμφυλιακού καθεστώτος (της υπολειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών, της περιστολής των ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, των διώξεων των ηττημένων του εμφυλίου πολέμου, της έντονης παρουσίας και παρέμβασης ξένων δυνάμεων ? πρώτα των Αγγλων και έπειτα των Αμερικάνων -της επέμβασης του παλατιού και του στρατού στην πολιτική ζωή της χώρας, της λειτουργίας μηχανισμών παρακράτους) οι δικτάτορες σταγγάλισαν τις όποιες δημοκρατικές ελευθερίες και εγκαθίδρυσαν ένα ζοφερό πολιτικό καθεστώς βίας, τρομοκρατίας, διώξεων, εκτοπισμών και βασανιστηρίων για τους αντιστεκόμενους.


Η φοιτητική κατάληψη ξεπέρασε τα στενά πανεπιστημιακά παλαίσια και με κορυφαία πολιτικά σνθήματα ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ , ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ, ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΕΞΩ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ, μετατράπηκε σε λαϊκή εξέγερση απειλητική για το καθεστώς.
Το τελευταίο έντρομο από την εξέλιξη των γεγονότων ενεργοποιεί το στρατό και τα ξημερώματα του Σαββάτου της 17/11/1973 ένα από τα τάνκς που κυκλοφορούν στους δρόμους της Αθήνας γκρεμίζει την κεντρική πύλη του ΕΜΠ και καταστέλλει την εξέγερση, αφήνοντας πίσω συντρίμμια, νεκρούς , εκατοντάδες τραυματίες.


Όμως η αρχή του τέλους της δικτατορίας έιχε αρχίσει να γράφεται........
Τι αξία έχει σήμερα (39 χρόνια μετά) 17/11/2012 για μας, για τους μαθητές/τριες του 1ου Εσπερινού ΕΠΑΛ Περιστερίου εκείνη η εξέγερση του Πολυτεχνείου;
Μια μέρα δίχως μάθημα, μια σχολική γιορτή παραπάνω, ένας περίπατος στο παρελθόν, στα μονοπάτια της μνήμης;
''Ο αγώνας της μνήμης ενάντια στην λήθη δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο αγώνας της ελευθερίας ενάντια στην τυραννία ''
Όμως μνημη δε σημαίνει μνημόσυνο!


Η επέτειος της εξέγερσης του Νοέμβρη είναι διαφορετική από τις άλλες επετείους των σχολικών εορτών και οι μαθητές τη νιωθουν περισσότερο δική τους. Όχι μόνο γιάτι είναι ζώσα ιστορία,γιατί οι πρωταγωνιστές της κυκλοφορούν ανάμεσά μας,είναι κοντά μας ηλικιακά,αλλά κυρίως γιατί οι άνθρωποι που πραγματοποίησαν εκείνη την εξέγερση είναι κοντά μας και από μια άλλη σκοπιά: Δεν ήταν αυτό που λέμε «μεγάλοι» άνθρωποι,υπερήρωες που μπορούμε να θαυμάζουμε,αλλά όχι να μιμούμαστε,γιατί ξεπερνούν τα μέτρα του μέσου ανθρώπου.Αντίθετα ήταν άνθρωποι ακριβώς στα μέτρα του μέσου ανθρώπου,άνθρωποι σαν τους παρακάτω που περιλαμβάνονται στον κατάλογο των νεκρών εκείνων των ημερών.Άνθρωποι σαν τους:

1.Διομήδη Κομνηνό,17,μαθητή
2.Δημήτρη Κυριακόπουλο,35,οικοδόμο
3.Νίκο Μαρκούλη,24,εργάτη
4.Στέλλιο Καραγεώργη,19,οικοδόμο
5.Αλέξη Σπαρτίδη,16, μαθητή
6.Βασιλική Μπεκιάρη,17,εργαζόμενη μαθήτρια
7.Μιχάλη Μυρογιάννη,20,ηλεκτρολόγο
8.Γιάννη Μικρώνη,22,φοιτητή ΕΜΠ
9.Γιώργο Σαμούρη,φοιτητή Παντείου
10.Μάρκο Καραμάνη,23,ηλεκτρολόγο
11.Τοrril Margethe Engeland, νορβηγίδα φοιτήτρια
12.Μπασρί Καράκας, αφγανό μετανάστη


Τέτοιοι ήταν οι νεκροί του Νοέμβρη... Γι΄αυτό,αν η εξέγερση του Πολυτεχνείου γινόταν σήμερα ανάμεσα στους πρωταγωνιστές της θα μπορούσαν να είναι και μαθητές τούτου του σχολείου του 1ου Εσπερινού ΕΠΑΛ Περιστερίου, όλων των ΕΠΑΛ και των σχολείων της χώρας,έλληνες και ξένοι:ο Νικόλας,ο Γιώργος,η Μαρία,η Άννα,ο Ελία, ο Ιγκόρ, η Σβετλάνα, ο Μπασίρ, ο Ισμάτ, η Γκαλίνα, που δε χωρίζονται με βάση το σύνθημα της χούντας ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ,κατά την εθνικότητα και το θρήσκευμα,αλλά καθορίζονται από τις ανάγκες,τα δικαιώματα και τις αξίες για τις οποίες αγωνίζονται,για το ΨΩΜΙ, την ΠΑΙΔΕΙΑ,την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ,την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ,τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.


Στους αγωνιστες του Πολυτεχνείου δεν περιλαμβάνονται ονόματα-φίρμες (θα λέγαμε) της ιστορίας. Της ιστορίας που γράφουν συνήθως οι νικητές, που διαλέγουν να διαιωνίζουν το όνομα του Φαραώ που έφτιαξε τις πυραμίδες και όχι των απλών ανθρώπων που με ιδρώτα και μόχθο κουβαλούσαν στις πλάτες τους τούς ογκόλιθους των γιγάντιων κατασκευών.


Η πραγματική, όμως, ιστορία, η ουσιαστική εξέλιξη της ανθρωπότητας δεν πραγματοποιείται κυρίως όταν ασυνήθιστοι-ξεχωριστοί άνθρωποι κάνουν μεγάλα πράγματα, αλλά όταν συνηθισμένοι, απλοί άνθρωποι, σε ασυνήθιστες συνθήκες πραγματοποιούν σπουδαία ιστορικά γεγονότα, υψώνονται πάνω από το καθημερινό τους μπόι και φτάνουν στο σημείο που μπορεί να ανυψωθεί μέσα του ο κάθε άνθρωπος, όταν αποφασίσει να πάψει να είναι γρανάζι της ιστορίας και μετατραπεί σε δημιουργό της.


Το θρυλικό σύνθημα της εξέγερσης ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ συμπυκνώνει τις ανάγκες και τα αιτήματα και των σημερινών νέων ανθρώπων 39 χρόνια μετά. Ως δάσκαλοι και μαθητές αξίζει να παλεύουμε για ουσιαστική παιδεία για όλα τα παιδιά, γιατί τη χρειαζόμαστε! Όχι για να ξεχωρίσουμε κοινωνικά, αλλά για να μας βοηθήσει να πραγματώσουμε αυτά τα ασυνήθιστα, σπουδαία πράγματα που μπορούμε...
Γιατί αυτό που τελικά μας μαθαίνει ή πρέπει να μας μαθαίνει το σχολείο και το μεγάλο πανεπιστήμιο της δουλειάς και του αγώνα είναι ότι δεν υπάρχουν μικροί και μεγάλοι άνθρωποι, γεννημένοι ήρωες και ανθρωπάκια, αλλά ότι ο καθένας είναι τόσο μικρός όσο οι φόβοι του και τόσο μεγάλος όσο τα όνειρά του.


Από κείνη τη βραδιά του Νοέμβρη του 1973 πέρασαν 39 χρόνια...
Σήμερα εκείνα τα παιδιά διανύουν τη δεκαετία των 60. Οι περισσότεροι (όχι όλοι) ζουν και βαδίζουν δίπλα μας ανώνυμοι και σεμνοί. Αποφεύγουν να μιλήσουν πολύ για κείνες τις μέρες, αρνούνται να εξαργυρώσουν τον αγώνα της νιότης τους. Όμως οι φωτιές που άναψαν τις νύχτες εκείνου του Νοέμβρη συνεχίζουν να πυρπολούν τις καρδιές των νέων γενιών και να φωτίζουν και τους δικούς αγώνες.
Άλλωστε, και σήμερα οι άνθρωποι σε τούτη τη χώρα έχουν λόγους για να εξεγερθούν!


Μπορεί σήμερα να μην υπάρχει στρατιωτική δικτατορία, όμως υπάρχει σκληρή και βάναυση οικονομική χούντα όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη.
Μπορεί σήμερα να μην κινδυνεύουμε από τα τανκς των συνταγματαρχών, αλλά τα οικονομικά τανκς λιώνουν κάτω από τις ερπύστριες τους κατακτήσεις και δικαιώματα δεκαετιών.
Και σήμερα πάλι δυνάμεις έξω από το λαό καθορίζουν τη μοίρα του ανατρέποντας ζώη, δικαιώματα, αξιοπρέπεια και υποθηκεύοντας το μέλλον του.


Και σήμερα, εν ολίγοις, δεν είμαστε ελεύθερος λαός! Υπάρχουν και πάλι πολλά ΚΑΤΩ που διεκδικούνται: η ΤΡΟΙΚΑ, το ΔΝΤ, οι κυρίαρχοι της Ε.Ε., οι διεθνείς τοκογλύφοι, οι εγχώριοι υπάλληλοι τους, τα ΜΝΗΜΟΝΙΑ τους.


Τούτα τα χρόνια χιλιάδες λαού σε δρόμους και σε πλατείες διεκδικούν και διαδηλώνουν: ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Η ΧΟΥΝΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ '73. Λες και 39 χρόνια συρρικνώθηκαν σε μια στιγμή στην Ελλάδα του 2012 με τα ίδια αιτήματα, τα ίδια συνθήματα, τις ίδιες ανάγκες... Και οι σημερινοί αγωνιζόμενοι έλληνες τιμώντας το Πολυτεχνείο δεν τιμάμε ένα μακρινό παρελθόν,αλλά ζητάμε πίσω το μέλλον μας.
Στους σημερινούς, λοιπόν, αγώνες για ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ τα παιδιά του Νοέμβρη συναντούν τα παιδιά τους και βαδίζουν μαζί...


Και έτσι το Πολυτεχνείο ζει, όχι, όπως θα το ήθελαν ορισμένοι, σαν ταριχευμένη μούμια στο μουσείο της ιστορίας, ούτε σαν αφυδατωμένη επέτειος που τιμιέται με στρατιωτικές παρελάσεις και επισήμους.Το Πολυτεχνείο ατίθασο, επικίνδυνο για τους κυρίαρχους και εξεγερτικό δραπετεύει από τη συμβατικότητα, ζει ως ζωντανή πράξη στις ανεπίσημες πορείες του αγώνα και θα δικαιώνεται κάθε φορά στα καινούργια Πολυτεχνεία των νέων γενιών.

 

 

 Διαβάστε το Μικρό ποιητικό ενθύμιο   "17 ΝΟΕΜΒΡΗ 1973"

 

 

Διαβάστε Περισσότερα

Εκτύπωση Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο